ελαιολαδο κιλο και λιτρο εις βάρος του αγροτη

τ’ αρπακτικά που το εμπορεύονται, προσπαθούν με κάθε τρόπο και μέσο εκμετάλλευσης, να ωφεληθούν αυτά, όλο το κέρδος (διακινητές – καρτέλ).
Πουλάει ο αγρότης το ελαιόλαδο με το κιλό, ενώ όλα τα υγρά πωλούνται με το λίτρο. Με μαθηματική πράξη μετατρέπεται σε λίτρο. Κέρδος για τους διακινητές και εμπόρους 80 γραμμαρ. στο κιλό. Καθαρή κλεψιά!
Η τιμή x στον αγρότη, στο ράφι 2x + η τιμή των 80 γραμ. ανά κιλό.
Η παραγωγή στον γεωργό του ελαιολάδου είναι επίπονη: Καλλιέργεια, κλάδεμα, δακοκτονία, συγκομιδή, ενώ ο γεωργός, ο εργατικός, όλα αυτά τα κάνει, δεν είναι εξασφαλισμένος ότι θα παράγει, γιατί πρέπει να τον βοηθήσουν οι καιρικές συνθήκες, όπως ο χρόνος αυτός που βοήθησαν οι θερμοκρασίες να μην αναπτυχθεί δάκος. Ενώ ο προηγούμενος χρόνος ήταν καταστρεπτικός με μηδενική σχεδόν παραγωγή.
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ότι η δακοκτονία από την Πολιτεία – Δήμο, ελάχιστα βοηθάει. Ο αγρότης πληρώνει για τη δακοκτονία, αλλά εάν υπάρξει έξαρση της ανάπτυξης του δάκου, θα πρέπει μεμονωμένα κάθε αγρότης να προβεί με αρκετή δαπάνη στην καταπολέμηση του δάκου στην λεγόμενη κάλυψη όλων των δέντρων με ειδικά εντομοκτόνα. Οταν πουλάει το λάδι σε κιλό, του γίνονται παρακρατήσεις δακοκτονίας και ΕΛΓΑ, ανεξάρτητα εάν δεν είχε επιτυχία η κρατική δακοκτονία, αλλά πέτυχε να σώσει την παραγωγή με έξτρα δική του δαπάνη.
Ποιος είναι ο ρόλος της Πολιτείας, ειδικά του υπουργείου Γεωργίας;
Γιατί την κλεψιά κιλού – λίτρου την επιτρέπει; Γιατί δεν επεμβαίνει στα καρτέλ εμπορίας του ελαιολάδου;
Ποιος ο λόγος ύπαρξης του υπουργείου Γεωργίας;